υποδόκιος

-ον, Α

(μόνον το ουδ. ως ουσ.) τὸ ὑποδόκιον

(κατά τον Ησύχ.) μικρή δοκός η οποία υποστηρίζει τα κεντρικά δοκάρια τής στέγης.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + δοκίον (< δοκός)].